De tragiek van de oorlog: burgerluchtvaart werd pasmunt voor oorlogswraak...

VAN RAEMDONCK, Georges - 62 schetsen, tekeningen en stripfragmenten, 20ste eeuw. Verschillende technieken (potlood, zwarte inkt, krijt, aquarel), verschillende formaten, de meeste gesigneerd en gedateerd (min. scheuren).   

http://www.romanticagony.com/ (reeds een 5 jaren geleden)

We zijn hier waarschijnlijk in de "Grooten Oorlog" '1914-1918"

Op de prent is de dood afgebeeld met een boog van waaruit een pijl werd afgeschoten om een vliegtuig te treffen. De dood zit op een militair tuig en is naakt.

Georges tekende een persiflage op de wreedheid van de oorlog, wreedheid die nog steeds niet verminderd is, ondanks het oprichten van musea zoals "Dossin" te Mechelen, waar vooral aan navelstaren wordt gedaan en vergeten van studie te doen rond het gegeven om de wetmatigheden van de wreedheden zoals de systemen van Hiltler, Stalin, P..., e.a. te achterhalen en ze aan de kaak te stellen.
Maar het kapitalisme doet toch zo graag aan navelstaren en denkt op de eerste plaats aan het eigen ik i.p.v. een blik vooruit te werpen voor het welzijn van de wereld en de mensen die er wonen, want dat zou ook hun belang kunnen zijn. Laat ons vooral de wreedheid niet vergeten waarmee de Russische gezinden de slachtoffers en hun bezittingen behandelden toen ze enkele weken geleden een passagiersvliegtuig met ca. 300 mensen neerhaalden/vermoordden.


Georges Van Raemdonck:

(roepnaam: George), socialistisch tekenaar en illustrator, is geboren te Antwerpen op 28 augustus 1888 en overleden te Boechout, België, op 26 januari 1966. Hij was de zoon van Joseph Arthur Francis Mathilde van Raemdonck, apotheker, en Pauline Augustine Lefebvre. Op 12 april 1913 trad hij in het huwelijk met Adriana Maria Denissen, met wie hij twee dochters kreeg.
Pseudoniem: Hop.
In augustus 1914 trok het Duitse leger in een snelle opmars België binnen en omsingelde Antwerpen, dat onder zwaar artillerievuur kwam te liggen. Onder de vluchtelingen naar Nederland bevond zich ook het gezin van Van Raemdonck, dat zich in Aerdenhout vestigde. Al spoedig werkte hij als politiek tekenaar voor De Amsterdammer, die hem in de eigen kolommen jubelend begroette.
Toen Van Raemdonck moeilijkheden kreeg met de redactie van De Amsterdammer, vanwege een naar haar smaak te scherpe politieke tekening, ging hij na bemiddeling van De Jong ook tekenen voor De Notenkraker, het satirische zondagsblad van Het Volk.

Bron: http://socialhistory.org/bwsa/biografie/raemdonck  

Een gedicht / een lied ... per maand: Uit het rijke leven van voormalige galerij NOVA (Mechelen - Nekkerspoel)

Kaft kunsttijdschrift "Galerij Nova", Mechelen - cahier 3, 1973(?)

Waar nu het speelgoedmuseum is, was vroeger Galerij NOVA, de Mechelse grote meubelzaak die Nova heette en geleid werd door mecenas Alfons Michiels. Hierbij de tekening van Willy Meysmans  die de kaft siert en de poëzie van Leo Wuyts, de p.r. van galerij  Nova, een poëtische bezinning die op de avond van de vernissage werd voorgedragen door Denise De Weerdt.

ER IS HET LEVEN DAT GELEEFD,

ER IS DE DOOD DIE MOET GESTORVEN WORDEN...

Er is pijn:
        weemoed om wat was,
        wijfeling om dat wat is,
        huiver om dat wat worden zal.

Er is pijn,
        aldoor pijn.

En ook,
ja ook, vreugde:
        ergens slaat een merel
        ergens geurt een anjelier,
        ergens lacht een kind.

Er is pijn,
Er is vreugde, ook vreugde.
En soms,
ja soms, extase:
        onaardse weelde
        - papavers in de nacht -;
        orfisch mysterie
        in het labeur der lijven;
        droom van onvergankelijkheid.

Er is pijn.
Er is vreugde.
En soms, extase.

Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.

Willy Myesmans, man vrouw, tekening, Mechelen, 1973.

               * * *


Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.

Er is,
in kommernis en nood,
het koortsig peilen
naar het waarom van ons hardnekkig jagen,
naar zin en doel van ons bestaan:
een molenrad dat water maalt.

Er zijn de scherpe winden
die gieren
over het eiland van mijn ik.

Er is spot
    en hoon
    en haat.

Er is liefde;
        een ster die in het water staat.
Er is liefde:
        luttel licht van vuurvlinders
        bij 't bange wachten
        in duizend lange nachten.
Er is liefde:
        speer in 't gemoed,
        bloed
        in de krop
        gewurgde kreet
        die 'k niet en nooit te slaken weet.

Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.
         * * *

Willy Meysmans, Dame met spiegel, tekening, Mechelen, 1973.

Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.

Er is het leven:
             dolle deerne
              in kakelbonte kleuren,
              wentelheks
              met paradijselijke geuren
              die mij komt toegedanst
              als vuur.
              Vlammen:
               vlerkend bijten zij zich voort
               over een wildernis van dorrend kruid.
               Een schaterende vlag
               hoog op de fakkelgloed
               van mijn rood-gierend hart.



Er is het leven.
En,
vlakbij is de dood:
wij zijn een handvol pulver.

Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.

            * * * 

Er is het leven dat geleefd,
er is de dood die moet gestorven worden.

Er is de dood:
             het zeer verdriet
             om altijd nieuwe nood
             en
             altijd feller bedreiging;
             het nutteloos bedrog
             in dulden en in dromen
             en in de heugnis van namen.

Er is het leven:
             de louterende ijver onzer handen;
             de grage troost van elke slaap
             waaraan steeds weer
             het lied durft herbeginnen.

Er is het leven:
             de veilige bevrijding
             in het milde spel der zinnen
             terwijl men,
             borst aan borst
             en schoot aan schoot,
             dezelfde dood
             wil sterven:
             overzettelijk vaarwel,
             wegvaart uit de hel
             van het eigen ik;
             terwijl men,
             borst aan borst
             en schoot aan schoot,
             hetzelfde leven
             aan elkaar wil openbaren
            en, samen,
            durvend vieren,
            ervaren
            in de laatste trage kus
            van elk zijn schoonste gaven.
En de dood die moet gestorven,
er is het leven dat geleefd wil worden

             * * *        

Willy Meysmans, naakt: man vrouw, Mechelen, 1973.

En is de dood die moet gestorven,
er is het leven dat geleefd wil worden

Dat is wat,
om ons heen,
gebeiteld staat in steen,
gekneed in duizend vormen.

Want scheppen is, beminnen:
          het leven
          om het leven
          om het leven-zelf.

Want scheppen is,
          het lijf
          tot in de kleinste vezel blij verhit,
          bemeesterend aanbidden.
Want scheppen is, steeds herbeginnen:
          uit elke nieuwe dood
          het leven
          voller
          winnen.

En is de dood die moet gestorven,

er is het leven dat geleefd wil worden

Leo WUYTS, 8 december 1972.



Nekkerspoel was toen het centrum van de Mechelse verkoopsmeubelindustrie.
Enkele jaren later verdween de één na de andere zaak, ook NOVA. Alleen Senam hield het tot nu toe vol.
De kunst als volksgebeuren kwam op een heel laag pitje te staan en moet het nu hebben van de "Garage", kunstprojecten die er zijn voor " de allerindividueelste ervaring van de allerindividueelste beroepskunstenaar", daar is bijna niemand meer die het in huis wil of nog bekijkt, maar de "politiekers" vinden dat dergelijke tentoonstellingen wel kunnen bijdragen tot hun eigentijds imago, dat van  van  de "allernuttelooste verandering  van de achter luchtballonnen  aanlopende cultuurfreaks", als het maar oppervlakkig is en er een ingewikkelde uitleg bij gegeven wordt die niemand interesseert behalve enkele belanghebbenden....Dat mag de maatschappij veel geld kosten ... maar het imago is dan toch een beetje gered!

Het kunstencentrum "de kweekelinghe vzw" opende op 21.06.2014 een volgende tentoonstelling met als thema: WO I, "de grooten oorlog"

Op zaterdag om 14uur  in "Kunstencentrum De Kweekelinge" vzw, in hun ateliers in Vinkenhof, te OLV-Waver, de opening van een thematische tentoonstelling i.v.m. WO I.

Foto: H.F.E. Vermeir, juni 2014.

Arie Holscher , de voorzitter van het Kunstencentrum, kwam eerst aan het woord.
Hij schetste het ontstaan van deze thematische tentoonstelling in de brede historische context van de "Grooten Oorlog". Bemerk achter hem een aantal historische documenten die de algemene sfeer van de "Grooten Oorlog"goed weergaven. Achter hem een nieuw kunstwerk  en voor hem ligt de papaver, symbool van het oorlogsgebeuren van WO I.

Foto: H.F.E. Vermeir, juni 2014.

Daarna kwam historicus Eddy Van Leuven aan het woord. Hij schetste op een bevattelijke manier de situatie van de forten in onze streek bij het begin van de oorlog. De wedervarens van de bevolking tijdens de oorlog  werden daarna verwoord.
Hij verklaarde de tentoonstelling voor geopend.

Renilde Bellens,Herdenkingspaneel WO I, foto: H.F.E. Vermeir

Op het IJzersite/ slagveld, zien we de papavers weelderig opschieten. De papavers waren de enige bloemen die er groeiden. Zij voegde er ook nog drie kruisje aan toe. En dan meer naar links het gedicht "In Flanders Fields". Een sfeervol werk. Heel de tentoonstelling stond aldus in het teken van WO I.

Nicole De Bruyn, het slagveld..., glaskunst. Foto: H.F.E. VERMEIR

Schepen Rnny Slootmans en Harry F.E. Vermeir, voorzitter van de sector erfgoed van de provincie Antwerpen waren aanwezig met een dertigtal genodigden.


De tentoonstelling WAS te bezoeken tot 29 juni 2014.

België wint met 2-1 van de Verenigde Staten, een land 100 maal zo groot als wij...

Wat was onze sterkte: "De bank maakt het verschil"


Dit hebben we voor onze economie en cultuur nog nooit toegepast.
Meestal en nu nog doen degenen die het voor het zeggen hebben het tegengestelde...

https://www.google.be/search?q=voetbal+België+wint+tegen+V.S.


Ze kunnen nog veel leren van Wilmots...