Felix Brouwers (Onze-Lieve-Vrouw-Waver 1844 - id. 1917)
Jos Van Rompay publiceerde er over:
Een baanbreker op land- en tuinbouwkundig gebied...
Hij was het zesde kind van de "osseboer" uit de Boterhoek.
Van zesde tot twaalfde jaar volgde hij les bij kosteronderwijzer van Roost waar hij steeds de primus van de klas was. Op de prijsuitdelingen en andere feestelijkheden in het dorp moest Felix "bombastische" gedichten voordragen. Daarnaast was de jongen te vinden op het veld of in het zwingelkot. Hij was heel begaafd en zou van de nood een deugd maken.
Hij zag reeds op die leeftijd dat de oude werkwijzen op het boerenbedrijfje van zijn ouders onvoldoende renderend waren, daarom moest naar nieuwe werkwijzen gezocht worden. Hij zou zich specialiseren in de moes- en fruitboomteelt.( Moestuin - groentetuin)
Op zondagmorgen volgde hij lessen in de Kruidtuin (Botanique) te Mechelen om zich te vervolmaken in de richting van zijn vooropgezet doel. Hij stapte elke week te voet naar Mechelen.
Hij behaalde het diploma dat hem toeliet als lesgever op te treden bij de landelijke bevolking.
In 1885 werd hij benoemd tot voordrachtgever in de gemeenten Bornem, Duffel en Temse.
Hij zette zijn theoretische kennis zelf in praktijk om en gaf de eerste stoot om over te schakelen naar de beter opbrengende tuinbouw.
hoewel advies was gevraagd aan de Erfgoedraad... (Foto uit: "Bijdrage tot de geschiedenis van Onze-Lieve-Vrouw-Waver", p.335)
Hij voerde hier de tomaten- en bloemkolenkweek in en zette de eerste serre, een gevaarte van 60 bij 7 meter breedte en voor de helft voorzien van een verwarming.
In 1893 was het huis in het dorp te klein geworden. Bovendien had hij negen kinderen. Hij keek uit naar een grotere doening. Een buitenkans deed zich voor toen de boerderij Moeremans op de Dijk te OLVrouw-Waver, boerderij eigendom van een kostganster van de Zusters van Liefde te Antwerpen, ter beschikking kwam. Hij kocht het eigendom met 10 ha landerijen.
Het huis op de Dijk 38. Foto uit de 'inventaris van het onroerend erfgoed Burgerhuis', gemeente Sint-Katelijne-Waver. Dit is het huis waarvan nu nog alleen deze voorgevel overblijft.
"Beschrijving:
Alleenstaand, neoclassicistisch getint dubbelhuis van vijf traveëen en twee bouwlagen onder zadeldak (nog parallel aan de straat, kunstleien) van ca. 1900, op het kadaster vermeld vanaf 1908. Ontpleisterde (?) bakstenen lijstgevel met lichtmiddenrisaliet en hoeklisenen, doorlopende puilijst en houten kroonlijst met dropmotief en tandlijst. Steekbogige muuropeningen met diamantkopsluitsteen. Zijgevels met rondboogvensters. Begraasde voortuin.
Kadaster Antwerpen, mutatieregisters, Sint-Katelijne-Waver, Onze-Lieve-Vrouw-Waver, schetsen 1908/3." (1)
Hier stelde hij tot 20 personen te werk. Hij had 12 koeien en 2 paarden, kalveren, varkens en een neerhof; bovendien bevorderde hij de fruitbomenkweek en was hij imker. Hij nam honderden proeven inzake inenting, zaadverdeling en bemesting. Hij verkocht veredelde zaden op Liermarkt en bracht scheikundige meststoffen op de markt.(2)(p.335)
Hij schreef een "Handboek voor de Moesteelt" om degenen die naar tuinbouw overgingen een houvast te geven.
Dit blijft er over van het geklasseerde gebouw.
Erfgoed in het verdomhoekje gezet, want wat is nu feitelijk de bedoeling....
Draait Felix zich nu om in zijn graf...?
INFO
" Om een gebouw uit de vastgestelde lijst af te breken is altijd een stedenbouwkundige vergunning nodig. Die wordt door het gemeenteestuur al dan niet afgeleverd, nadat de erfgoedwaarde van het gebouw afgewogen is via een algemene onroerende-erfgoedtoets."(3)(p.66)
VERWIJZINGEN
Kennes H. en Steyaert R., De inventaris van het Onroerend Erfgoed, gemeente Sint-Katelijne-Waver, Turnhout, 1997.(1)
Jozef van Rompay, Bijdrage tot de geschiedenis van Onze-Lieve-Vrouw-Waver, in het Land van Mechelen, Van In, Lier, 1970(?). (2)
De tekst opgesteld door tante Jo en Aloïs van Bosstraeten t.g.v. de 100ste verjaardag van het overlijden Felix Brouwers, werd ook gelezen.
Tijl Vereenooghe, De juridische vaststelling van de inventaris van het bouwkundig erfgoed, in: "Ons Heem", jg. 62, nr. 4. (3)
