ZIN en ONZIN in KWATRIJNEN
De dames van
het gemengd koor
hun partituur
komt meer naar voor...
Uit: Zin in Onzin in Kwatrijnen van Peter BOSHOEF, dl. VII, lannoo, s.d., p.16.
Rozendaalweg
ECHELPOELHOEVE, Rozendaalweg: landelijk / mooi / historisch, foto: H. Vermeir
donderdag 30 september 2010
Cultuurraad van Sint-Katelijne-Waver
Na het geslaagde "Katelijne Klassiek"
staat de volgende activiteit reeds op stapel zoals jullie kunnen zien in de bijgevoegde affiche:
Er groeien sedert enkele tijd nieuwe jonge ideeën in de cultuurraad van de gemeente.
Zij die aan die kar trekken verdienen voor hun inzet en creativiteit alle steun die mogelijk is en wind in de zeilen.
Wij wensen hen met deze tentoonstelling sukses.
In de rand lezen we: Wat boeit mensen nog ...?
KUNST, BOEKEN, MEDIA, NATUUR, SFEER en THEATER.
Wat brengt en houdt mensen samen in goede sfeer, zonder "kliekskesmentaliteit", dat is de toekomst.
Op deze blog zullen we verslag uit brengen van hun activiteit
staat de volgende activiteit reeds op stapel zoals jullie kunnen zien in de bijgevoegde affiche:
Er groeien sedert enkele tijd nieuwe jonge ideeën in de cultuurraad van de gemeente.
Zij die aan die kar trekken verdienen voor hun inzet en creativiteit alle steun die mogelijk is en wind in de zeilen.
Wij wensen hen met deze tentoonstelling sukses.
In de rand lezen we: Wat boeit mensen nog ...?
KUNST, BOEKEN, MEDIA, NATUUR, SFEER en THEATER.
Wat brengt en houdt mensen samen in goede sfeer, zonder "kliekskesmentaliteit", dat is de toekomst.
Op deze blog zullen we verslag uit brengen van hun activiteit
vrijdag 10 september 2010
Gevleugelde Woorden: jongen raedt, verborgen haet, ...
Gevleugelde woorden van Hieronimus of Jeronimus LOERANTS (1583-1663)
Jongen raedt, verborgen haet, en eigen baet
is oorzaak van veel quaet
hoe rijck men is van goedt,
hoewel men is geboren
wanneer een man qualijck trouwt
dan is het al verloren.
Die Godt vindt, die vindet al
Die Godt verliest, verliest het al
Heer als u rechtverdigh oordeel
over mijne siele sal gaan
soo baet U heylige Passie, U dierbaar
Bloet, en U bitter doodt voor al
sijne sonden staen .
Deze Hieronimus was drossaard van Grimbergen
en heer van Putte.
Hij was gehuwd met Catharina Quishout (+1641)
en Clara Van Hooft (+1653).
Van beide vrouwen had hij dertien kinderen.
Kantclub ETTERJEFKE 10 jaar
Op 4 september 2010 om 11 uur opende de tentoonstelling in de Keldermanszaal van het Mechelse stadhuis met een aantal toespraken:
Schepen Nobels maakte deze tentoonsteling mogelijk en zorgde ook voor de steun van de stad Mechelen. Hij was de volgende spreker:
De schepen ontving drie jaar geleden ook reeds de Belgische Kant Organisatie en wordt stilaan een specialist in kant en Mechelse kant. Ook Jo Haazen de steunpilaar van de Klub zorgde nog voor een passend woord.
De stad had gezorgd voor een goed verzorgde drink voor de aanwezigen.
In de Keldermanszaal kwamen heel wat bezoekers opdagen. Een groep Spanjaarden met gids en ook een groep uit het Dendermondse o.l.v. een Mechelse gids bezochten de tentoonstelling.
Het geheel was en samenwerkingsverband van : de stad Mechelen, de dienst Musea van de stad en de Kantclub Etterjefke.
Allen verdienen eeen pluim voor de prachtige tentoonstelling en de gelukte samenwerking.
 |
| José Tonnoeyr, de voorzitster van kantclub ETTERJEFKE aan het woord onder het goedkeurend oog van Jo Haazen, de ere-beiaardier van de stad Mechelen. |
Schepen Nobels maakte deze tentoonsteling mogelijk en zorgde ook voor de steun van de stad Mechelen. Hij was de volgende spreker:
 |
| Schepen Nobels opent de tentoonstelling.Wim Hüsken luistert aandachtig.Foto: H.Vermeir |
De stad had gezorgd voor een goed verzorgde drink voor de aanwezigen.
 |
| Een van de tafels met Mechelse Kant, de "Queen of Laces", het kunstambacht dat Mechelen in de 18-de eeuw terug naam bezorgde en werk aan vele vrouwen. Foto: H.Vermeir |
 |
| Bezoekers in de Keldermanszaal van het stadhuis. Foto: H. Vermeir |
 |
| De tafel met gastenboek, Mechelse kKant, een kantkussen met een "etterjefke", de logofoto van de club en het overzichtsboek van 10 jaar.Foto: H. Vermeir |
Allen verdienen eeen pluim voor de prachtige tentoonstelling en de gelukte samenwerking.
zondag 5 september 2010
Skw : seniorenreis naar ALMERE (Nederland) een STAD ZONDER ZIEL
Eerst een kaartje om te situeren:
Almere ligt op Flevoland en wordt op internet geduid als de lelijkste plek van Nederland.
Flevoland is gewonnen land in de Zuiderzee.
Op 31 aug. 2010 vertrokken drie bussen om 6u30 uit de Elzetraat, zo'n 165 mensen naar Nederland.
De reis verliep vlot op één file na in Nederland.
Wij kwamen met de bus op de markt recht voor het hotel Anno toe om 9u15.
Het luxe-ontbijt stond daar keurig gedekt op tafel, maar wat bleek dat het woord ontbijt in Almere schijnbaar iets anders betekent dan in Vlaanderen. Er stond een bordje met allerlei fijne koekjes met veel chocolade en suiker aan, niet zo gunstig voor de senioren waarvan velen de woorden cholesterol en suiker wat ongemakkelijk in de oren klinken dit vooral voor hun gezondheid. Het luxe-ontbijt werd met "lange-tenen" verorberd en de koffie en thee waren lekker.
Het was een supermodern gebouw waarin we zaten dat was aangekleed met allerlei lichttoestanden maar dat toch niet zo praktisch was om met een grote groep langs het toilet te gaan en om berichten mede te delen.
Daarna trokken we met de bus op rondrit. We reden al vlug door woonzones met woningen van amper vier meter breed, voor de massa en verder langs een prachtige verkaveling voor kasten van huizen voor de happy-few, brede straten en alle luxe-infrastructuur voorzieningen die je maar kan dromen.
Hierbij een zicht op de haven, rechts een deel van de lagere stad en links de hoogbouw. Eén van de vele gebouwen waarbij de allerindividueelst expressie van de allerindividueelst emotie van de architect-ontwerper voorging.
Almere een paradijs voor architecten maar een eerder een stad zonder ziel als slaapstad voor Amsterdam. In het midden van de foto een soort bolboom, een kunstwerk dat een alibi moet zijn, de bal bestaat uit maskerhoofden van de bewoners van de stad.
Na het middagmaal kon men een vrij bezoek aan de stad brengen en/of een boottocht maken.We aten ook nog 's avonds in het hotel Anno, die twee maaltijden waren wel in orde.
Wij wandelden door de winkelstraten met zaken die op de maat van de commercie waren maar niet op maat van de mensen. In één van die globalisatiezaken kochten we iets en we kwamen in gesprek met de verantwoordelijke, en die vroeg wat we van de stad vonden. Ik zei dat ik op internet gevonden had dat het de "lelijkste" stad van Nederland is. Er waren een aantal Nederlandse mensen in de zaak en die begonnen dat onmiddellijk te beamen en haalden elementen aan om dat aan te tonen.
Het is een stad die referenties met de mens als aanknopingspunt en het gebouw als leefbaar gegeven verloren heeft.
Het is een stad waar de bewoners zich schijnbaar niet "thuis" voelen.
Om te eindegen nog één van die vele opvallende gebouwen waar de vindingrijkheid van de architect belangrijker is dan het welzijnsgevoel van de mens. Als het maar groot is en indruk maakt.
Als de hele wereld zo wordt , dan zou het wel eens triest kunnen worden.
Maar de reis zelf, en de confrontatie met een stad waar men maar éénmaal een bezoek wil aan brengen waren wel geslaagd. De mensen ter plaatse waren heel vriendelijk en aangenaam om in contact mede te komen.
Almere ligt op Flevoland en wordt op internet geduid als de lelijkste plek van Nederland.
Flevoland is gewonnen land in de Zuiderzee.
Op 31 aug. 2010 vertrokken drie bussen om 6u30 uit de Elzetraat, zo'n 165 mensen naar Nederland.
De reis verliep vlot op één file na in Nederland.
Wij kwamen met de bus op de markt recht voor het hotel Anno toe om 9u15.
Het luxe-ontbijt stond daar keurig gedekt op tafel, maar wat bleek dat het woord ontbijt in Almere schijnbaar iets anders betekent dan in Vlaanderen. Er stond een bordje met allerlei fijne koekjes met veel chocolade en suiker aan, niet zo gunstig voor de senioren waarvan velen de woorden cholesterol en suiker wat ongemakkelijk in de oren klinken dit vooral voor hun gezondheid. Het luxe-ontbijt werd met "lange-tenen" verorberd en de koffie en thee waren lekker.
Het was een supermodern gebouw waarin we zaten dat was aangekleed met allerlei lichttoestanden maar dat toch niet zo praktisch was om met een grote groep langs het toilet te gaan en om berichten mede te delen.
Daarna trokken we met de bus op rondrit. We reden al vlug door woonzones met woningen van amper vier meter breed, voor de massa en verder langs een prachtige verkaveling voor kasten van huizen voor de happy-few, brede straten en alle luxe-infrastructuur voorzieningen die je maar kan dromen.
Hierbij een zicht op de haven, rechts een deel van de lagere stad en links de hoogbouw. Eén van de vele gebouwen waarbij de allerindividueelst expressie van de allerindividueelst emotie van de architect-ontwerper voorging.
Almere een paradijs voor architecten maar een eerder een stad zonder ziel als slaapstad voor Amsterdam. In het midden van de foto een soort bolboom, een kunstwerk dat een alibi moet zijn, de bal bestaat uit maskerhoofden van de bewoners van de stad.
Na het middagmaal kon men een vrij bezoek aan de stad brengen en/of een boottocht maken.We aten ook nog 's avonds in het hotel Anno, die twee maaltijden waren wel in orde.
Wij wandelden door de winkelstraten met zaken die op de maat van de commercie waren maar niet op maat van de mensen. In één van die globalisatiezaken kochten we iets en we kwamen in gesprek met de verantwoordelijke, en die vroeg wat we van de stad vonden. Ik zei dat ik op internet gevonden had dat het de "lelijkste" stad van Nederland is. Er waren een aantal Nederlandse mensen in de zaak en die begonnen dat onmiddellijk te beamen en haalden elementen aan om dat aan te tonen.
Het is een stad die referenties met de mens als aanknopingspunt en het gebouw als leefbaar gegeven verloren heeft.
Het is een stad waar de bewoners zich schijnbaar niet "thuis" voelen.
 |
| Wooncentrum. Foto: Jeroen Musch |
Om te eindegen nog één van die vele opvallende gebouwen waar de vindingrijkheid van de architect belangrijker is dan het welzijnsgevoel van de mens. Als het maar groot is en indruk maakt.
Als de hele wereld zo wordt , dan zou het wel eens triest kunnen worden.
Maar de reis zelf, en de confrontatie met een stad waar men maar éénmaal een bezoek wil aan brengen waren wel geslaagd. De mensen ter plaatse waren heel vriendelijk en aangenaam om in contact mede te komen.
woensdag 1 september 2010
Gevleugelde Woorden : EVA
 |
| Eva van Cranach |
Voor dat zij
haar blad uitdeed
was Eva
nog aangekleed...
Peter BOSHOEF, Zin in Onzin in Kwatrijnen, dl. VII, lannoo, p.14.
Abonneren op:
Reacties (Atom)