Jacek Yerka, Labyrint.[1]
Een labyrint spreekt duidelijk kunstenaars van het Magisch
realisme aan. We krijgen hier een prachtig beeld van wateringen omzoomd met
prachtige groen kanten, een wat kale bomen voor het seizoen en bevolkt met
zwanen die zich naar alle windrichtingen begeven. Vooraan ligt een “magische”
bol.
Het geheel spreekt
tot de verbeelding.
DE ZWAAN
Gij heet de trotse, maar gij moogt wel groots en fier
de ranke hals verheffen, als ge in 't gespiegel
van eigen blanke schoonheid drijven kunt en 't wier
en 't water dwingen tot bewonderend gewiegel.
Zo kon, in oude tijd, gebeitst in hel ivoor,
het statig boegbeeld van fregatten of karvelen
de eigen afglans in het wiebelende spoor
van 't statig opgeploegde golvenbed zien spelen.
Ach laat, al ware 't in de dras van zure zompen,
omheen u nog wat rust van zonbezopen plompen
en ook de weerschijn van wat witte wolken zijn.
En laat mij, even, in een boot met witte zeilen,
één enkel uur in al die witte weelde wijlen
en tot mij zeggen: dit is waarheid en geen schijn.
S. Andreus
Uit het tijdschrift "Vlaanderen", nr. 145.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten