FEBRUARIZON
Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open
het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan
arbeiders bouwen met aluinen handen aan
een raamloos huis van trappen en piano's.
De populieren werpen met een schoolse neiging
elkaar een bal vol vogelstemmen toe
en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig
helblauwe bloemen en hemelblauwe zijde.
De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind.
Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind.
Paul RODENKO (Den Haag 1920 - Warnsfeld 1976)
Het beeld werd het gedicht zelf.
Uit: "Literaire Kunst", van H.J.M. Lodewick, Malmberg, 's-Hertogenbosch, 19de druk, s.d., p.167.
Paul Thomas Basilius RODENKO
Zoon van een Russische vader en een Engelse moeder.
Dichter, criticus, essayist, vertaler en verteller.
In zijn poëzie sluit hij aan bij de "experimentele (atonale) dichtkunst".
Het gaat over poëzie van na WO II, die we ook vinden bij Bertus Aafjes, Ed. Hoornik en Leo Vroman.
Deze dichters geven in hun gedichten uiting aan hun "positieve", maar illusieloze levensaanvaarding.
Als kenmerken:
1. Anti-esthetisch, anti-rationalistisch en anti-anekdotisch;
2. Beeldspraak geïnspireerd op het menselijk lichaam:
"Het licht is op een baar/ de kamer ingedragen". (P. Rodenko.)
3. Vereenzelviging met de natuur: "Ik draag het donzen masker van / de eerste lentewind". (P. Rodenko)
4. Deel willen hebben aan de wereld, een reiken naar de mens:
" Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken in Uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn." (Leo Vroman)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten