De kerk werd tussen 1629 en 1647 gebouwd. de eerste bouwmeester was Jacob Franckaert, die vanaf 1640 werd opgevolgd door Lucas Fayd'herbe. Het gebouw is een merkwaardige schepping van de barok. De muren zijn ook nog geschilderd in de zo typische kleuren uit de tijd van toen. Dit vind men nog in weinig kerken terug.
De kerk is toegewijd aan Sint-Alexius en Sint-Catharina.
Men is nu bezig aan de renovatie binnenin. Langs de buitenzijde is ze af.
Maar daardoor kon men de tentoonstelling over "Vlaamse Begijnhoven" daar niet brengen.
Dit is de folder die de reizende tentoonstelling moet aankondigen.
Maar de tentoonstelling is niet in de Begijnhofkerk maar wel in de Sint-Katelijnekerk, die zich op 200 meter van de Begijnhofkerk bevindt.
 |
| foto uit: "Zo was...Mechelen" van Marcel Kocken, Antwerpen, 1972, p.45. |
Hierbij de gerestaureerde kerk van de Heilige Catharina te Mechelen
De Mechelaar gebruikt de typische Vlaamse naam "Sinte Kathelijne" hoewel de latijnse vorm "Catharina" gebruikelijk schijnt te zijn. Catharina is een veel voorkomende heilige voor heel wat kerken in de westerse en oosterse kerk.
Al in 1280 stond op de plaats van de kerk een kapel toegewijd aan de H. Catharina. Door de nabijheid van het Begijnhof (toen buiten de muren ; nu de Begijneweiden geheten, maar volgebouwd) groeide de bevolking zo aan dat een grote kerk nodig was. De bouw begon in 1366 en hij werd in 1343 ingewijd. In het midden van de 15de eeuw kreeg de kerk haar huidige envergure door het jubeljaar 1451 van Paus Nicolaas V.
De kerk bevat een aantal waardevolle voorwerpen.
De tentoonstelling over de begijnhoven kreeg een plaats vooraan links in de kerk, de algemene context over "Vlaamse Begijnhoven" en rechts de parochiaal gebonden activiteiten van het voormalige begijnhof. Wij waren er op zondag en er was heel wat volk in deze tot 14 graden verwarmde kerk. De vrijwilligers van Mechelen verzorgden de permanentie.
Bij Halewijn verscheen er een boek over begijnhoven. Evenwel niet te koop op de tentoonstelling.
Het Grootbegijnhof ontstond in de 13de eeuw buiten de stadswallen maar werd tijdens de Godsdienstoorlogen voor het binnenkomen van de protestanten door de stad om veiligheidsredenen afgebroken. De begijnen kochten dan maar panden binnen de stadswallen in de buurt van de Nonnenstraat en de stadsvesten. Het Grootbegijnhof werd zo weer opgericht. Dit begijnhof bestaat nog maar zonder begijnen. De Acht-Zalighedenstraat en de Hoviusstraat behielden nog goed de vroegere sfeer.
Vele conventen behielden nog de authentieke gevels en gevelstenen met daarin de oude naam:
Convent Elisabeth van den Brande - anno 1613
Convent van van die thien Gheboden
Dansijnsconvent
Baeckx convent
Convent van de Acht Saligheden
Convent van Coeckelberg ...
Daarnast is er ook nog een Kleinbegijnhof, gelegen min of meer rond de Sint-Katelijnekerk.
convent: begijnhuis waar verschillende begijnen samenleefden o.l.v. een overste
Bron:
Marcel KOCKEN en Annelies DE MEY, Steden van België: Mechelen, Mechelen, 1987, p.74.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten