Titiaan di Gregorio Vecellio (ca. 1488-90 -1576), Vrouw tussen twee spiegels, Louvre, Parijs, 1512-15.
Het schilderij komt uit de collectie van van de Gonzaga in Mantua.
We zien een mooie dame die staat tussen twee spiegels die door een jonge aantrekkelijk man vastgehouden worden. Zij toont haar naakte schouders, haar mooi blond haar en houdt een vinger op een reukflesje.
In de Renaissance bestond er onder de schilders een grote wedijver om in schilderijen spiegels weer te geven, die de erbij afgebeelde mensen mooier uitbeeldden dan ze op dat ogenblik in de spiegel zouden geweest zijn, een contradictie. Bij Jan Van Eijck vinden we daar al een vroeg staaltje in Arnolfini en zijn echtgenote; daar ging het erom dat de schilder zichzelf op "gecamoufleerde" wijze binnensmokkelde in het schilderij.
" Hun spiegel
Was te klein
Maar dat lag
Aan hun lijn..."(1)
" Sinds hij in
Een spiegel zag,
Leeft de uil
Niet meer overdag..."(2)
" Toen hij in
De spiegel keek
Gaf de dokter
Zich een week..."(3)
" Een spiegel is
Soms een bezwaar
Want wat men er
In ziet is waar..."(4)
Referentie:
Peter Boshoef, Zin in Onzin in Kwatrijnen, dl. X, 2001.p.26. (1)
Peter Boshoef, Zin in Onzin in Kwatrijnen, dl. VII, s.d..p.4. (2)
Ibidem. p.13.(3)
Peter Boshoef, Zin in Onzin in Kwatrijnen, dl. VIII, s.d..p.4. (2)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten