Sint-Anna-ten-drieën gerestaureerd. Mario Baeck sprak erover in de OLVkerk van OLVWaver***

Op 21.05.2015 om 20 uur stelde Mario Baeck met een diapresentatie het gerestaureerde schilderij van de OLV-parochie van OLVWaver voor. Het  naamloze werk werd gerenoveerd in opdracht van de kerkfabriek voor € 11.000 door Etienne Costa.

Mario Baeck aan het woord. Foto eigendom van H.F.E. Vermeir

Op de foto zien we rechts boven het schilderij van Anna-ten-drieën. Mario geeft uitleg aan een dertigtal aanwezigen.

DE HISTORISCHE CONTEXT

De benaming: St.-Anna-ten-drieën of Annatritis. (Italiaans: metertia, Duits: Selbdritt)
De bloei ontstond samen met het verschijnen van een werk van Trithemius: De laudibus sanctissimae Matris Annae tractatus (Mainz 1494), dat een grote verspreiding kende. Dus ca. 1500 was de eerste bloeitijd.

De verering van St.-Anna-ten-drieën in Waver zou teruggaan tot 1540 dar er toen reeds misvieringen waren ter ere van. In de 16-de eeuw was er zelfs een beeld van St.-Anna-ten...

De kerkfabriek kocht het op de Antwerpse kunstmarkt aan, ter vervanging van de vernielde altaarstukken en beelden tijdens de zware beschietingen vanuit Koningshooikt in de nacht van dinsdag op woensdag 30 september 1914. Het schilderij stelt Maria (staand)  en Anna  met het Jezuskindje op de arm voor.
Tijdens WOI waren er in Waver aanzienlijke vernielingen ook aan de kerk. Na 1920 begon men met de wederopbouw. Het vernietigde altaar van OLV werd vervangen door een neogotisch altaar waarbij dit schilderij moest passen.

Sint-Anna-ten-Drieën te OLVW. Foto eigendom H.F.E Vermeir

Het schilderij kwam toen in de kerk.

DE ICONOGRAFIE van dit SCHILDERIJ

Op het schilderij staat Maria rechtstaand afgebeeld en ze wijst met een te grote rechterhand naar Jezus die op de schoot zit van de heilige Anna. Bovenaan in het midden is een witte duif, de Heilige Geest.

In 2014 stelde men, na onderzoek van monumentenwacht, vast dat het sterk vervuild en versleten was . Het was toe aan restauratie. Er werd een schadeanalyse uitgevoerd.

Het doek zou uit twee stukken bestaan met een ruwe canvas. Het spieraam dateert dezelfde periode als het canvas. Het doek zou met goedkope materialen zijn opgevuld. Men constateerde een verflaag, een oude vernislaag en een tweede vernislaag. Deze werden verwijderd en vervangen door een kwalitatief veel betere laag. Een signatuur is niet aanwezig.Het schilderij dateert na 1815 tot 1920 en is beïnvloed door de Franse stijl. Ik vermoed dat er gewerkt is met een aantal  modellen, men kan dit  bijna vergelijken met fotoshoppen.

Het werk werd hoger en schuin opgehangen.

Op dit ogenblik zijn er in deze OLV-kerk vier gerenoveerde schilderijen: Piëta, Ecce Homo, St.-Jan de doper, en bovenstaand..

Er is ook nog een houten beeld van een Anna-ten-drieen. (zie hieronder)

VARIANTEN

St.-Anna-ten-drieën. Foto eigendom H.F.E. Vermeir

Daar moet een speciale devotie geweest zijn tot St.-Anna-ten-Drieën door de gelovigen.

We hebben een afwijkende voorstelling in vergelijking met boven.
De rechtstaande Maria houdt Jezus vast, die zich naar moeder Anna rekt.Deze laatste houdt een druiventros in de hand, symbolisch, want "Hij zal druiven persen tot wijn,  Zijn bloed vergieten tot verlossing van de wereld". Ze verzinnebeelden de eucharistie. De druiven zijn ook een teken van vruchtbaarheid en vreugde. De Heilige Geest is hier niet te zien.

Anoniem, St.-Anna-en-drieën, St.-Annakerk, Brugge, 1744.

● S. ANNA IS DE BOT, MARIA IS DE BLOM ●

EN IESVS IS DE VRUCHT DER MAECHDEN BRUIJDEGOM ●

We zien op het schilderij een kind in aanbidding en een

boom die drie seizoenen tegelijkertijd verbeeldt.

De stam (of bot) draagt St.-Anna. In het midden  hebben

we Maria ( de blom) en rechts het kindje Jezus tussen de appelen.

De iconografie is hier afwijkend van de gangbare maar wel duidelijk door het onderschrift.

ALGEMENE NOTA OVER HET ONDERWERP

Anna is de patrones van de spellewerksters (kantwerksters).
Haar feestdag valt op 26 juli.
Zij is de moede van Maria.
De legende verhaalt dat zij huisvrouw was van Joachim, een herder uit het geslacht Juda.
Na 20 jaar kinderloos huwelijk, waarop ze werden aangekeken, verscheen hen een engel en kondigde de geboorte van een dochter aan.
Haar verering ontstond waarschijnlijk in het tweede deel van de tweede eeuw. 
In onze gewesten minstens van in de achtste eeuw. In 1584 werd 26 juli als haar feestdag door de paus ingesteld. De 15-de en de 17-de eeuw zijn hoogtepunten in de verering.
De heilige Anna werd de patrones van de moeders.
Men aanriep haar tegen koortsen, oogziekten, kreupelheid, breuken, zweren, enz...Omdat haar feest in juli valt was het toekennen van schutpatrones van de hooiers voor de hand liggend.
Door haar dagelijkse bezigheden werd zij ook beschermvrouwe van naaisters, kleermakers, breisters, lijndraaiers, touwslagers, bezemmakers en borduursters.



Bronnen:
H. AERTGEERTS en A. CLAES, "Patroonheiligen van ambachten en beroepen",  Erf en Heem, Sint-Katelijne-Waver, 1995, p.9.
De uiteenzetting van Mario BAECK.

J. PEETERS, "De Antwerpse Devotieprent, vanaf Contrareformatie tot Franse Revolutie (1789)", Leuven, 1979, p.51.

Harry VERMEIR, "Symbolisme: de boom", in: het Gouwtijdschrift van  Heemkunde Antwerpen, jg. 40, nr. 4, 2003, p.22.

Mechelen: gerenoveerde Sint-Pieter en Pauluskerk plechtig geopend**

Zicht op het gerenoveerde koor. Foto: eigendom H.F.E. VERMEIR

Op maandag 18 mei  2015 om 19 uur werd de voormalige jezuïetenkerk Sint-Pieter en Paulus na renovatie terug opengesteld voor de gelovigen en de niet-gelovigen die belangstelling hebben voor cultuur. De inleidingen waren van minister-president Bourgeois en van burgemeester Somers.
Ook de voorzitter van de kerkfabriek Sint-Pieter( voor St.-Pieter-en-Paulus en Libertus) Paul van der Poorten voerde het woord. Hieronder vind je zijn toespraak:

"Vandaag wordt onze kerk opnieuw geopend: ze is na zovele jaren terug toonbaar. Je zult dit horen (het herstelde uurwerk met slag) en je zult het zien.

Kerk, in het Frans église. Eglise is een verbastering van een Grieks woord ecclesia en dat betekent vergadering van het volk. zoals we zien is er hier  inderdaad een talrijke volksvergadering aanwezig - de kerk is overladen vol.

Ik wens jullie allemaal namens de kerkfabriek van harte welkom. Graag een welkom aan mijnheer Bourgeois, minister president van Vlaanderen, aan burgemeester Somers, aan monseigneur Lemmens, hulpbisschop, aan de schepenen van de stad  en aan ... ons allen.

Paul van der Poorten aan het woord. Foto eigendom van H.F.E.VERMEIR

De laatste twee jaren is hier heel wat gebeurt en dat willen we vanavond vieren.

 Er zal geen kalk meer van de zoldering vallen, niet als ik spreek, niet als de minister spreekt, niet als onze burgemeester het woord neemt. We kunnen hier terug rustig bijeenkomen en gaan zitten om te vieren, om naar concerten te luisteren, om te bezinnen (te 'bekomen' zeggen ze in Mechelen).

De kerk werd zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat hersteld, opnieuw geplafonneerd waar nodig, geschilderd en gerestaureerd. De verlichting is reeds gedeeltelijk aangepast, de geluidsinstallatie is vernieuwd, de verwarming aangepast, het oude uurwerk loopt, tikt terug de tijd. Zo zal de bezoeker weten hoe laat het is. Grapje.

Dat alles kostte zeer veel geld en de expertise van vele stille werkers. 
Daarom graag een woord van dank, namens de kerkfabriek en namens alle Mechelaars, die een juweeltje rijker zijn geworden. Dit blijkt goed besteed belastinggeld.

Dank u Vlaamse gemeenschap: het is allemaal begonnen toen de heer Bourgeois op 20 december 2011 naar deze kerk kwam en het charter ondertekende dat de start van de vernieuwing van de vijf Mechelse historische kerken mogelijk maakte. 
Dank ook aan de stad Mechelen. 
Dank aan de bekwame aannemer, 
de tijdelijke handelsvennootschap Groep Monument en die bestaat uit Monument Vandekerckhove en Altritempi (Italiaans; andere tijden - oude tijden en nieuwe tijden). 
Meer specifiek Ellen Baeten en haar team en Dimitri Coppens en zijn team. 
Dank ook aan het architectenbureau Arter met Jochen en Ketels. 
Dank aan Mark Debatty, projectarchitect 
en Elke Denissen van het agentschap Onroerend Erfgoed, aan Micèle Eeman.
Dank aan de talloze ambachtslui, specialisten en schoonmakers.
Dank aan de mensen van Sint-Pieter en Libertus,
dank allemaal voor de hardnekkige inzet en het mooie resultaat.
Dank aan Gaby Andries, de vorige voorzitter van de kerkfabriek die dit dossier mede op gang trok.

Optreden van het barokensemble Ardalus met o.a. muziek van Vivaldi en Telemann. Foto eigendom van H.F.E.VERMEIR

En op dit ogenblik missen we enkele harde en toegewijde werkers, zaliger gedachtenis.
We gedenken dankbaar Roger Dom en Cois Michiels, pastoor Gilbert Verbruggen, Miel Meuleman... We missen ze steeds opnieuw, ook om hun vriendelijkheid.

De werken zijn nagenoeg voltooid. Toch staan er nog wel wat op het programma:

* voor eind mei is het houtwerk aan de biechtstoelen hersteld.
* de schilderijen zal al 'ingetaped' maar we moeten nog enkele jaren wachten voor ze één na één, hier in    de kerk gerestaureerd zullen worden.
* er komen akoestische gordijnen aan de vensters en de verlichting wordt verder afgewerkt. Er komen      eveneens aangepaste concertstoelen en het orgel wordt gerestaureerd.
* en dan hebben we nog de crypte, laatste rustplaats van vele paters Jezuïeten.

Zover zijn we al. En wat doen we met zulke mooie kerk?

De toeristen zullen graag komen en kijken. We denken er trouwens aan om in de toekomst ook onze prachtige sacristie en het Petruslokaal open te stellen voor bezoek onder begeleiding van een gids.
Maar een kerk is meer en wil meer blijven betekenen voor de mensen.

Gedurende de volgende jaren zal ze openstaan voor misvieringen voor de gelovigen uit de verschillende kerken, kerken die op hun beurt gerestaureerd worden en voor onze broers en zussen, de Chaldeeuwse christenen. Het zal een sfeervolle locatie zijn voor huwelijken en begrafenissen. Ook voor concerten, zoals jullie vanavond er al één kunnen beleven van Ardalus.

En nog meer...
Vroeger was de kerk een vergaderplaats, een plaats van vrede (het kerkasiel, weten jullie nog), een plaats waar mensen mekaar ontmoeten, communiceerden (in beide betekenissen van het woord), tot rust kwamen, elkaar motiveerden in hun streven naar solidariteit en hulp organiseerden voor wie het minder goed had. Moge dit hier opnieuw, in een moderne vorm mogelijk zijn.

En we beginnen daar al mee op zondag 7 juni om 10u30 met een plechtige eucharistieviering.
Jullie zijn hierop allen uitgenodigd. "

Gedenkplaat van de renovatie. Foto: eigendom H.F.E. VERMEIR

Bij de openstelling werden nog opgemerkt, Patrick De Greef, vz van de Monumentencommissie van Mechelen en Harry F.E. Vermeir , vz van de sector Erfgoed van de provincie Antwerpen.
Op het einde van de avond was er een verzorgde uitgebreide receptie waarop de meer dan 350 aanwezigen hun herinneringen uit de goede oude tijd (over zo'n 50 jaar geleden) van de parochie konden ophalen.

ZWAAN: diersoort, eigennaam, Zandpoortkerk, protestanten, Mechelen*

Deze bijdrage ontstond n.a.v. "Een Hollander in Mechelen" en de tekst in de brochure Hollandse Maatjes, stadswandeling(2015)... (uitgegeven door "Toerisme & Uit in Mechelen, p.12)

Eerst de tekst uit de brochure:
"De Protestantse Kerk Mechelen-Zuid kent een merkwaardige voorgeschiedenis.
  Eind de jaren 1920 zakten een aantal Nederlandse Gereformeerde gezinnen af naar Mechelen.
  Eén van hen was handelaar Cornelis Zwaan uit Enkhuizen. Hij startte in 1925 de Hollandse zaadhandel in de Bruul.
  
Binnen de protestantse gemeenschap was er sinds 1911 een scheuring. Omdat de gemeenschap voorlopig geen eigen bedehuis had en er in de zaadhandel voldoende plaats was, werd er in het bureau achteraan in de zaak elke zondag eredienst gehouden. 
In 1932 werd het kerkgebouw aan de Zandpoortvest in gebruik genomen. Het moderne uitzicht dateert van 1977."


De Mechelaars spreken van de 'Zweuntjeskérrek' (Zwaantjeskerk) door de innige band van de kerk met de familie Zwaan.

 Hoe kwamen deze Nederlanders hier terecht?

Aan het eind van de twintiger jaren zakten verscheidene Nederlandse, Gereformeerde gezinnen af naar Mechelen. Zo ook de heer C.Zwaan uit Enkhuizen, welke er brood in zag om in Mechelen een zaak in tuinzaden, genaamd "N.V. Hollandsche Zaadhandel" te openen. In juli 1926 arriveerde hij met vrouw en kroost (7 kinderen) en betrok het pand in de Bruul waar ook zijn zaak het jaar tevoren geopend was.

Al gauw werden veertiendaagse kerkdiensten cq. bijbelbesprekingen gehouden bij de families Zwaan en Stadeler.  De heer Stadeler, een Belg, had zich in mei 1911 met een aantal medeleden aan de gemeente van de Keizerstraat, de Protestantse Kerk van België in de Keizerstraat onttrokken. Aan het eind van de twintiger jaren werd er elke zondag kerk gehouden voor een veertigtal zielen. Dit gebeurde in het bureau achter de zaadhandel.

http://www.zandpoortkerk.be/voorstelling_gemeente.htm

Foto eigendom van H.F.E. VERMEIR

Uilenbord, nog steeds terug te vinden op de rijkere hoeven in Friesland. We zien links en rechts een zwaan. Is er een verband met de bovengenoemde Zwaan van de Zwaantjeskerk? En de eigennaam/familienaam  van de immigranten...

Nu even over de betekenis van de zwaan in de Griekse en Romeinse tijd.

Witte zwanen trokken de wagen van Apollo (en van Venus). 
De Grieken geloofden dat zwanen tot waarzeggerij bij machte waren en dat ze de dood aankondigden; en dacht ook dat ze een melodieus gezang deden horen wanneer ze op het punt van sterven stonden (de laatste woorden van iem. of het laatste werk van een schrijver  noemt men 'zwanenzang').

De zwaan was ook een zinnebeeldige voorstelling van de schrijver zelf: 
de Mantuaanse voor Vergilius,
de Thebaanse  voor Pindarus,
de Agrippijnse zwaan voor Vondel,
de zwaan van  Vaucluse voor Petrarca,
en van Kamerrijk voor  Fénelon.

Ook Horatius zag zich in de "Ode 20: aan Maecenas", weliswaar in een zwaarmoedige bui in de dubbele gedaante  van zanger (bij leven) en zwaan (na de dood), een metamorfose die het voortbestaan door zijn poëzie verbeeldt: met krachtige vleugels draagt ze hem hoog boven Azië, Africa en Europa.


Verwijzing

Uit: "Voltooid mijn monument, de oden van Horatius (65 v.C. - 8 v.C.)", Anton van Wilderode, Davidsfonds/Clauwaert, 1995, p.217.

Tentoonstelling: "Een Hollander in Mechelen" ..... Willem I (1815-1830) in België** AFSCHEIDING ORANGISME

TENTOONSTELLING

Expo neemt bezoeker mee naar het Mechelen van 1815-1830

In het museum Hof Van Busleyden in Mechelen kan je een ticketje terug in de tijd kopen. De expo ‘Een Hollander in Mechelen’ neemt je mee naar de periode toen de Nederlanders er de plak zwaaiden. Terwijl je er letterlijk door het Mechelen uit die tijd wandelt, leer je meer over de kleine en grote geschiedenis van toen.

In de expo brengen tekeningen en schilderijen het oude stadscentrum met zijn architecturale parels en authentieke ambachtspanden terug tot leven. Faits divers verscholen in krantenberichten, spotprenten, dagboeken en kronieken geven meer inzicht in de grote geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in het kleine Mechelen.

Lekker Hollands souvenir
Om de bezoekers helemaal onder te dompelen in de tijdsgeest is de museumzaal omgetoverd tot een gestileerd stadsplan van Mechelen uit die periode, waarbij de ‘citytrippers’ letterlijk door de stratenlopen.

Voor kinderen tot 12 jaar is er een zoektocht door de expo, die hen leidt naar Willem die ergens in het museum aanwezig is. Wie de zoektocht afwerkt, gaat naar huis met een lekker Hollands souvenir. De ouders kunnen ondertussen een kiekje nemen voor een Mechels stadsgezicht of een postkaart sturen naar het thuisfront. 

Het "Hof van Busleyden" by night.

Een Hollander in Mechelen
Museum Hof van Busleyden
Frederik de Merodestraat 65
2800 Mechelen

30 april t.e.m. 26 juli 2015
ma-zo van 10u-17u
gesloten op woensdag
www.stedelijkemuseamechelen.be

Expo i.s.m. het Stadsarchief Mechelen en het Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen, en in kader van het cultureel feestjaarHollandse Maatjes. 

De koning Willem I, een Hollander...

Staatsieportret van Willem I. http://www.koninklijkportret.nl/historische-portretten/9-koning-willem-i.html 

Willem I : Koning Willem I (1772 - 1843) is de eerste koning van het Koninkrijk van  Nederlanden. Op 2 december 1813 wordt hij uitgeroepen tot Soeverein Vorst der  ... Koning Willem I (1772 - 1843) is de eerste koning van het Koninkrijk van Nederlanden. Op 2 december 1813 wordt hij uitgeroepen tot Soeverein Vorst der Verenigde Nederlanden. De inhuldiging vindt op 30 maart 1814 plaats in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.

Op 16 maart 1815 aanvaardt hij de Koninklijke waardigheid en wordt als Koning in Brussel ingehuldigd op 21 september 1815. Hij wordt in 1815 ook Groothertog van Luxemburg en na de definitieve afscheiding van België in 1839 Hertog van Limburg. Op 7 oktober 1840 doet hij afstand van de troon. 

BELGISCHE AFSCHEIDING

In Vlaanderen werd Nederlands de officiële taal, tot ongenoegen van de in sterke mate verfranste burgerij. Ook de staatscontrole op het curriculum van de katholieke seminaries kwam hem op verzet te staan. De sterk op Frankrijk gerichte rooms-katholieke kerkelijke elite wilde zich, ondanks het met de Heilige Stoel uitonderhandelde concordaat niet onderwerpen aan deze modernistische protestantse vorst. Toen op 25 augustus 1830 een nationalistische opera in Brussel werd opgevoerd (De Stomme van Portici), brak in Brussel de Belgische Revolutie uit, die onder sterke militaire steun van Frankrijk uitmondde in een onafhankelijk koninkrijk België.

Willem stuurde in 1831 een leger naar België om Brussel te heroveren, het stond onder opperbevel van kroonprins Willem en onder andere onder bevel van de tweede zoon van de koning, Frederik en generaal Saksen-Weimar. Deze Tiendaagse Veldtocht werd ondanks aanvankelijke successen een fiasco, omdat de Franse koning troepen stuurde om de intussen ingezworen koning Leopold te helpen. De Belgische koning had diplomatiek een grote alliantie. Hij had in zijn jeugd aan het Russische hof gediend, was de weduwnaar van een Engelse troonopvolgster en zou trouwen met een Franse koningsdochter. Willem werd onder grote diplomatieke druk verplicht de onafhankelijkheid van het koninkrijk België te aanvaarden. Hoewel Willem de steun van de grootmachten verloor, bleef hij zich koppig tegen vrede verzetten. De koopman-koning maakte de staat praktisch bankroet met zijn volhardingspolitiek en zijn reputatie als betrouwbaar financieel genie kreeg een deuk. In 1839 erkende hij uiteindelijk de jonge Belgische staat. De afscheiding vereiste een grondwetswijziging, waarbij de strafrechtelijke verantwoording voor de ministers werd ingevoerd (1840). Dit was een inperking van 's konings macht en Willem vond dat te ver gaan.

wIKIPEDIA

OOK IN GENT, DE ORANGISTISCHE STAD IN VLAANDEREN

HET ORANGISME

Na de Belgische Revolutie was er een krachtige elitaire strekking die streefde naar het herstel van de vorige toestand. Deze orangisten pleegden in maart 1831 een coup om de Nederlandse kroonprins Willem op de Belgische troon te krijgen. De staatsgreep kon worden verijdeld door een gebrek aan steun vanuit Nederland. Volgens Talleyrand zouden de grote mogendheden dit nochtans aanvaard hebben. Enige maanden later, tijdens de Tiendaagse Veldtocht, deden orangistische officieren uit het Belgisch leger de strijd overhellen in het voordeel van de Nederlanders. Enkel een militaire tussenkomst van de Fransen hield de jonge staat toen overeind.

Men zou de aanhangers van het orangisme kunnen indelen in drie groepen:
Zij die meenden dat de Nederlanden een legitiem land waren, geruggensteund door het Congres van Wenen in 1815: België kon slechts gelegitimeerd worden door een langdurig, stabiel bestuur. Deze groep rekruteerde vooral onder de elite en telde ook onder de Franstaligen en katholieken een zeer grote aanhang. Hun openlijke Oranjecultus werd door de jonge Belgische staat als een acuut gevaar beschouwd. Ze werden dan ook met harde hand onderdrukt.
Zij die er economisch voordeel bij hadden: onder het bewind van Willem I kende het Zuiden een ongekende bloei, door een sterk uitgebreid onderwijs, introductie van nieuwe industrieën en het aanleggen van nieuwe wegen. In de haven van Antwerpen kwamen goederen van de Nederlandse koloniën binnen, en in Gent bloeide de textielproductie. Na 1830 ging het land economisch sterk achteruit, en kende het vele orangisten uit deze categorie. Bijzonder is dat hier veel Franstalige fabrikanten bij waren.
De taalminnaren: dezen stelden het Nederlands als cultuurtaal centraal, en betreurden de afscheiding van hun Noordelijke broeders, zeker omdat deze gepaard ging met een ernstige sociale achterstelling. Voorbeelden zijn onder andere Prudens Van Duyse en Jan Frans Willems.

De eerste groep deemsterde weg nadat Willem I in 1839 het bestaan van de Belgische staat had aanvaard. In 1841 deden ze nog een laatste poging tot staatsgreep. De tweede groep ging over naar de liberalen (onder andere in Gent). De laatste, de taalminnaren, groeide uit tot de Vlaamse Beweging.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Orangisme_(na_1830


INFORMEER JE

Els Witte, Het verloren koninkrijk. Het harde verzet van de Belgische orangisten tegen de revolutie van 1830 (1828-1850) bij de Bezige Bij Antwerpen.

Een lied / een gedicht per maand: " van Begin tot het Einde"

in opbouw

Gravure van Le Campion Valentin, in: "La Nuit de la Saint-Jean", van Georges Duhamel, Librairie Arthème Fayard, Parijs, 1938, p.7.

TOT SLOT

Daar kwam een boer met een kind

En 't vertelselken begint,

Daar kwam een boer met een kalf

En 't vertelselken is half,

Daar kwam een boer met een fluit

En 't vertelselken is uit.

Uit:: "Het Vlaamse Sprookjesboek", samengesteld door Maurits De Meyer, Standaard-boekhandel Antwerpen, 1960, 4de dr., p.311.