TENTOONSTELLING
Expo neemt bezoeker mee naar het Mechelen van 1815-1830
In het museum Hof Van Busleyden in Mechelen kan je een ticketje
terug in de tijd kopen. De expo ‘Een Hollander in Mechelen’ neemt je
mee naar de periode toen de Nederlanders er de plak zwaaiden. Terwijl je er
letterlijk door het Mechelen uit die tijd wandelt, leer je meer over de kleine
en grote geschiedenis van toen.
In de expo brengen tekeningen en schilderijen het oude stadscentrum met zijn architecturale parels en authentieke ambachtspanden terug tot leven. Faits divers verscholen in krantenberichten, spotprenten, dagboeken en kronieken geven meer inzicht in de grote geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in het kleine Mechelen.
Lekker Hollands souvenir
Om de bezoekers helemaal onder te dompelen in de tijdsgeest is de museumzaal omgetoverd tot een gestileerd stadsplan van Mechelen uit die periode, waarbij de ‘citytrippers’ letterlijk door de stratenlopen.
Voor kinderen tot 12 jaar is er een zoektocht door de expo, die hen leidt naar Willem die ergens in het museum aanwezig is. Wie de zoektocht afwerkt, gaat naar huis met een lekker Hollands souvenir. De ouders kunnen ondertussen een kiekje nemen voor een Mechels stadsgezicht of een postkaart sturen naar het thuisfront.
In de expo brengen tekeningen en schilderijen het oude stadscentrum met zijn architecturale parels en authentieke ambachtspanden terug tot leven. Faits divers verscholen in krantenberichten, spotprenten, dagboeken en kronieken geven meer inzicht in de grote geschiedenis van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in het kleine Mechelen.
Lekker Hollands souvenir
Om de bezoekers helemaal onder te dompelen in de tijdsgeest is de museumzaal omgetoverd tot een gestileerd stadsplan van Mechelen uit die periode, waarbij de ‘citytrippers’ letterlijk door de stratenlopen.
Voor kinderen tot 12 jaar is er een zoektocht door de expo, die hen leidt naar Willem die ergens in het museum aanwezig is. Wie de zoektocht afwerkt, gaat naar huis met een lekker Hollands souvenir. De ouders kunnen ondertussen een kiekje nemen voor een Mechels stadsgezicht of een postkaart sturen naar het thuisfront.
Het "Hof van Busleyden" by night.
Een Hollander in Mechelen
Museum Hof van Busleyden
Frederik de Merodestraat 65
2800 Mechelen
30 april t.e.m. 26 juli 2015
ma-zo van 10u-17u
gesloten op woensdag
www.stedelijkemuseamechelen.be
Expo i.s.m. het Stadsarchief Mechelen en het Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen, en in kader van het cultureel feestjaarHollandse Maatjes.
Museum Hof van Busleyden
Frederik de Merodestraat 65
2800 Mechelen
30 april t.e.m. 26 juli 2015
ma-zo van 10u-17u
gesloten op woensdag
www.stedelijkemuseamechelen.be
Expo i.s.m. het Stadsarchief Mechelen en het Aartsbisschoppelijk Archief Mechelen, en in kader van het cultureel feestjaarHollandse Maatjes.
De koning Willem I, een Hollander...
Staatsieportret van Willem I. http://www.koninklijkportret.nl/historische-portretten/9-koning-willem-i.html
Willem I : Koning Willem I (1772 - 1843) is de eerste
koning van het Koninkrijk van
Nederlanden. Op 2 december 1813 wordt hij uitgeroepen tot Soeverein Vorst
der ... Koning Willem I (1772 -
1843) is de eerste koning van het Koninkrijk van Nederlanden. Op 2 december
1813 wordt hij uitgeroepen tot Soeverein Vorst der Verenigde Nederlanden. De
inhuldiging vindt op 30 maart 1814 plaats in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.
Op 16 maart 1815 aanvaardt hij de Koninklijke waardigheid
en wordt als Koning in Brussel ingehuldigd op 21 september 1815. Hij wordt in
1815 ook Groothertog van Luxemburg en na de definitieve afscheiding van België
in 1839 Hertog van Limburg. Op 7 oktober 1840 doet hij afstand van de troon.
BELGISCHE AFSCHEIDING
In Vlaanderen werd Nederlands de officiële taal, tot
ongenoegen van de in sterke mate verfranste burgerij. Ook de staatscontrole op
het curriculum van de katholieke seminaries kwam hem op verzet te staan. De
sterk op Frankrijk gerichte rooms-katholieke kerkelijke elite wilde zich,
ondanks het met de Heilige Stoel uitonderhandelde concordaat niet onderwerpen
aan deze modernistische protestantse vorst. Toen op 25 augustus 1830 een
nationalistische opera in Brussel werd opgevoerd (De Stomme van Portici), brak in
Brussel de Belgische Revolutie uit, die onder sterke militaire steun van
Frankrijk uitmondde in een onafhankelijk koninkrijk België.
Willem stuurde in 1831 een leger naar België om Brussel te
heroveren, het stond onder opperbevel van kroonprins Willem en onder andere
onder bevel van de tweede zoon van de koning, Frederik en generaal
Saksen-Weimar. Deze Tiendaagse Veldtocht werd ondanks aanvankelijke successen
een fiasco, omdat de Franse koning troepen stuurde om de intussen ingezworen
koning Leopold te helpen. De Belgische koning had diplomatiek een grote
alliantie. Hij had in zijn jeugd aan het Russische hof gediend, was de
weduwnaar van een Engelse troonopvolgster en zou trouwen met een Franse
koningsdochter. Willem werd onder grote diplomatieke druk verplicht de
onafhankelijkheid van het koninkrijk België te aanvaarden. Hoewel Willem de
steun van de grootmachten verloor, bleef hij zich koppig tegen vrede verzetten.
De koopman-koning maakte de staat praktisch bankroet met zijn
volhardingspolitiek en zijn reputatie als betrouwbaar financieel genie kreeg
een deuk. In 1839 erkende hij uiteindelijk de jonge Belgische staat. De
afscheiding vereiste een grondwetswijziging, waarbij de strafrechtelijke
verantwoording voor de ministers werd ingevoerd (1840). Dit was een inperking
van 's konings macht en Willem vond dat te ver gaan.
wIKIPEDIA
OOK IN GENT, DE ORANGISTISCHE STAD IN VLAANDEREN
HET ORANGISME
Na de Belgische Revolutie was er een krachtige elitaire strekking die streefde naar het herstel van de vorige toestand. Deze orangisten pleegden in maart 1831 een coup om de Nederlandse kroonprins Willem op de Belgische troon te krijgen. De staatsgreep kon worden verijdeld door een gebrek aan steun vanuit Nederland. Volgens Talleyrand zouden de grote mogendheden dit nochtans aanvaard hebben. Enige maanden later, tijdens de Tiendaagse Veldtocht, deden orangistische officieren uit het Belgisch leger de strijd overhellen in het voordeel van de Nederlanders. Enkel een militaire tussenkomst van de Fransen hield de jonge staat toen overeind.
Men zou de aanhangers van het orangisme kunnen indelen in drie groepen:
Zij die meenden dat de Nederlanden een legitiem land waren, geruggensteund door het Congres van Wenen in 1815: België kon slechts gelegitimeerd worden door een langdurig, stabiel bestuur. Deze groep rekruteerde vooral onder de elite en telde ook onder de Franstaligen en katholieken een zeer grote aanhang. Hun openlijke Oranjecultus werd door de jonge Belgische staat als een acuut gevaar beschouwd. Ze werden dan ook met harde hand onderdrukt.
Zij die er economisch voordeel bij hadden: onder het bewind van Willem I kende het Zuiden een ongekende bloei, door een sterk uitgebreid onderwijs, introductie van nieuwe industrieën en het aanleggen van nieuwe wegen. In de haven van Antwerpen kwamen goederen van de Nederlandse koloniën binnen, en in Gent bloeide de textielproductie. Na 1830 ging het land economisch sterk achteruit, en kende het vele orangisten uit deze categorie. Bijzonder is dat hier veel Franstalige fabrikanten bij waren.
De taalminnaren: dezen stelden het Nederlands als cultuurtaal centraal, en betreurden de afscheiding van hun Noordelijke broeders, zeker omdat deze gepaard ging met een ernstige sociale achterstelling. Voorbeelden zijn onder andere Prudens Van Duyse en Jan Frans Willems.
De eerste groep deemsterde weg nadat Willem I in 1839 het bestaan van de Belgische staat had aanvaard. In 1841 deden ze nog een laatste poging tot staatsgreep. De tweede groep ging over naar de liberalen (onder andere in Gent). De laatste, de taalminnaren, groeide uit tot de Vlaamse Beweging.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Orangisme_(na_1830
INFORMEER JE
Els Witte, Het verloren koninkrijk. Het harde verzet van de Belgische orangisten tegen de revolutie van 1830 (1828-1850) bij de Bezige Bij Antwerpen.
OOK IN GENT, DE ORANGISTISCHE STAD IN VLAANDEREN
HET ORANGISME
Na de Belgische Revolutie was er een krachtige elitaire strekking die streefde naar het herstel van de vorige toestand. Deze orangisten pleegden in maart 1831 een coup om de Nederlandse kroonprins Willem op de Belgische troon te krijgen. De staatsgreep kon worden verijdeld door een gebrek aan steun vanuit Nederland. Volgens Talleyrand zouden de grote mogendheden dit nochtans aanvaard hebben. Enige maanden later, tijdens de Tiendaagse Veldtocht, deden orangistische officieren uit het Belgisch leger de strijd overhellen in het voordeel van de Nederlanders. Enkel een militaire tussenkomst van de Fransen hield de jonge staat toen overeind.
Men zou de aanhangers van het orangisme kunnen indelen in drie groepen:
Zij die meenden dat de Nederlanden een legitiem land waren, geruggensteund door het Congres van Wenen in 1815: België kon slechts gelegitimeerd worden door een langdurig, stabiel bestuur. Deze groep rekruteerde vooral onder de elite en telde ook onder de Franstaligen en katholieken een zeer grote aanhang. Hun openlijke Oranjecultus werd door de jonge Belgische staat als een acuut gevaar beschouwd. Ze werden dan ook met harde hand onderdrukt.
Zij die er economisch voordeel bij hadden: onder het bewind van Willem I kende het Zuiden een ongekende bloei, door een sterk uitgebreid onderwijs, introductie van nieuwe industrieën en het aanleggen van nieuwe wegen. In de haven van Antwerpen kwamen goederen van de Nederlandse koloniën binnen, en in Gent bloeide de textielproductie. Na 1830 ging het land economisch sterk achteruit, en kende het vele orangisten uit deze categorie. Bijzonder is dat hier veel Franstalige fabrikanten bij waren.
De taalminnaren: dezen stelden het Nederlands als cultuurtaal centraal, en betreurden de afscheiding van hun Noordelijke broeders, zeker omdat deze gepaard ging met een ernstige sociale achterstelling. Voorbeelden zijn onder andere Prudens Van Duyse en Jan Frans Willems.
De eerste groep deemsterde weg nadat Willem I in 1839 het bestaan van de Belgische staat had aanvaard. In 1841 deden ze nog een laatste poging tot staatsgreep. De tweede groep ging over naar de liberalen (onder andere in Gent). De laatste, de taalminnaren, groeide uit tot de Vlaamse Beweging.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Orangisme_(na_1830
INFORMEER JE
Els Witte, Het verloren koninkrijk. Het harde verzet van de Belgische orangisten tegen de revolutie van 1830 (1828-1850) bij de Bezige Bij Antwerpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten