Mechelen: 7 juni 2015 , St.-Pieterskerk terug opengesteld voor de gelovigen met preek van bisschop Lemmens*

Op zondag 7 juni 2015 om 10u30 werd de St.- Pieter en St.-Pauluskerk terug opengesteld met een plechtige eucharistieviering , voor een volle kerk, door de hulp-bisschop voor Vlaams-Brabant Leon  Lemmens. (woonachtig te Mechelen)

Leon Lemmens legt de laatste hand aan de voorbereiding van de viering. We zien ook nog twee mensen van de kerkfabriek. Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

Een knap zingend Okra koor o.l.v. Lize Marke luisterde de viering op.
De 77 jarige  organist Vandenbergh begeleidde hen en speelde tussendoor o.a. Bach.
55 jaar geleden kwamen de gelovigen een 25 minuten vroeger naar de mis om naar de improvisaties op Bach die hij op een meesterlijke wijze op het orgel speelde  te beluisteren.

De plechtige intrede.Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

Onder het zingen van het Kyrië (De Coster) en het Gloria (Lourdes) verliep de beginceremonie.

De Bisschop hield de plechtige preek:

"Geliefde broers en zusters.
Wij zijn vandaag samengekomen in deze Sint-Pieterskerk om een nieuw begin te maken in het leven van deze kerk. Daar wil ik stil bij staan.
 Het Nederlandse woord "kerk" stamt af van een Grieks woord dat de christenen van de eerste generatie veel gebruikten namelijk kuriaké of kuriakos.  Dat Grieks-christelijk woord betekent : "van de Heer".
De kerk, ook deze kerk, is het huis van de Heer. Het is de ruimte waar de christelijke gemeenschap samenkomt om de dag van de Heer te vieren, en om de gedachtenis van de Heer, de eucharistie, te vieren.

Monseigneur Lemmens verkondigt de boodschap. Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

 Deze kerk werd gebouwd rond 1670 voor de gemeenschap van de jezuïeten die in die tijd hiernaast woonden en voor de gelovigen uit onze stad die met hen verbonden waren. In deze kerk kwam "het gezelschap van Jezus", de jezuïeten dus, bijeen om de maaltijd van de Heer te vieren en om Hem zelf te ontmoeten. De naam "Jezus" staat in grote letters op de gevel van deze kerk. Daar staat IHS. I staat voor J, H voor E en S voor S: het zijn de eerste drie letters van de naam van Jezus.

Het was ook een pelgrimskerk, want hier werd een reliek bewaard van de heilige Franciscus Xaverius, één van de allereerste jezuïeten.(zie naar de grote schilderijen in de kerk, die nog moeten gerestaureerd) Zijn voorbeeld als missionaris trok vele jongeren aan om missionaris te worden in Azië en Amerika, zoals onze Diestenaar Jan Berchmans. Die kwam in Mechelen studeren op de school van de aartsbisschop in de Schoolstraat. Maar hij kwam onder de indruk van de gemeenschap van de jezuïeten en hij sloot zich hier in Mechelen bij hen aan om een missionaris te worden naar het voorbeeld van Franciscus Xaverius.

St.-Petrus en -Paulus de patroonheiligen van de kerk.  Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

Honderd jaar na de inwijding van deze kerk, rond het jaar 1770, werd de jezuïetenorde in heel Europa opgeheven. Velen van u hebben wellicht ooit de film "The Mission" gezien, die zich afspeelt in de tijd dat de jezuïetenorde strijdt om te overleven tegen de druk in van de regering van een aantal Europese katholieke landen die zich in hun doen en laten te sterk op de vingers getikt voelen door de jezuïeten.

Na het vertrek van de jezuïeten wordt deze kerk de kerk van de Sint-Pietersparochie, het huis waar de christenen van deze wijk van zondag tot zondag samenkomen om Jezus te ontmoeten, om zich te voeden met zijn Woord en met zijn Eucharistie. Veel zou hier kunnen verteld worden over het leven van de Sint-Pietersparochie en over hoe zij in dit huis gevoed en gedragen is geworden door de kracht van de Heer.

Vandaag komt de Sint-Pietersparochie opnieuw binnen in haar kerk , mooi zoals niemand ze ooit had gezien.
Toch vragen velen zich ook af: hoe ziet de toekomst er uit van dit huis van de Heer?
Welke christelijke gemeenschap zal hier samenkomen op de dag van de Heer om hier de maaltijd van de Heer te vieren?

Wel in de komende jaren wordt deze kerk - naast het huis van de Heer van de Sint-Pietersparochie ook het huis van de Heer voor de Chaldeese gemeenschappen die sinds een dertigtal jaren nu deel uitmaken van het weefsel van deze stad.

Links de Chaldese geestelijke Idris Emlek. Daarnaast Van Grieken Leopold, priester , monsegneur Lemmens en Kris Van den Bossche, medepastor van de nieuw opgerichte Catarinaparochie. Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

Wie zijn deze christenen uit het oosten?
De Chaldeeën zijn een christelijke gemeenschap die teruggaat tot de tijd van de apostelen. Zij zijn de eerste christenen buiten het romeinse Rijk. Ze zijn bijzonder dynamisch geweest. Zij zijn als missionaris door heel Azië getrokken, tot in China en in Peking toe. De huidige Thomaschristenen in Indië zin de vrucht van hun missionering.

In verschillende periodes van hun geschiedenis zijn de Chaldeën ook massaal uitgemoord, meer dan welke andere christelijke gemeenschap. De Chaldeeën uit onze stad zijn de kinderen van een volk van martelaren. De laatste keer gebeurde dit gedurende WOI in het huidige Turkije (lees daarover in één van de vorige bijdragen van "kado"), nu precies 100 jaar geleden. Alle Chaldeeën in onze stad kunnen verhalen vertellen uit hun familie over de uitmoording van de christenen. Ook zij zelf zijn - nu dertig jaar geleden - uit hun dorpen in  Turkije moeten vluchten omwille van oorlog en andere tegenkantingen.

De aanwezigheid van de Chaldeese gemeenschappen in onze stad is een verrassing en een geschenk. Net op het ogenblik dat onze Vlaamse katholieke gemeenschappen door een diep dal gaan, zijn deze christenen uit het Zuid-Oosten van Turkije, hier bij ons aanbeland.

Op nauwelijks dertig jaar tijd zij zij allen Belg geworden met de vast wil om hier blijvend hun tenten op te slaan. Zij leren onze taal, zij zijn aan het werk, zij bouwen hun gemeenschap in onze stad.

Ik ben blij dat deze kerk nu ook voor hen een huis van de Heer zal worden, hier in het hart van onze stad. Maar moge deze kerk ook voor de christenen van de Sint-Pietersparochie het huis van de Heer blijven, waar zij binnengaan, bidden en eucharistie vieren om de Heer te ontmoeten, wiens naam in grote letters geschreven staat op het fronton van deze kerk."

Tekst van Leon Lemmens, hulp-bisschop van Vlaams - Brabant.

Om te eindigen:

Het beeld van het HOOP uit één van de biechtstoelen waarmee de kerk versierd werd. Foto: eigendom van H.F.E. Vermeir

      De HOOP op een goede toekomst.